برای شازده کوچولوم

زیبای من امروز هفت سال که تو را دارم، هفت سال است که تکه‌ای از قلبم کنارم آمده است. کم‌کم بزرگ شدی، دندان درآوردی، راه افتادی و قد کشیدی و من تمام همه‌ی هفت سال کیف کردم از داشتنت. از خنده‌ات نمی‌گویم، بگذار از دوست داشتنت بنویسم؛ از این‌که به‌اندازه‌ی هفت سال بیشتر دوستت دارم. تو شادی خانه‌ای. تو باد و شکوفه‌ و میوه‌ای ای همه‌ی فصول من ...

شب را پشت سر گذاشتیم و در ظهر شنبه، درست زمانی‌که سایه‌ی‌مان کمترین قد و سیاهی را دارد روزگار را از نو شروع می‌کنیم. شاید این بهار طور دیگری باشد... نوروزت مبارک ای همه‌ی فصول من...